40 lat temu wprowadzono stan wojenny

3 grudnia 1981 roku został wprowadzony stan wojenny, który trwał do 31 grudnia 1982 r. Praktycznie zniesiono go jednak dopiero w 1983 r. Podczas trzyletniego stanu nadzwyczajnego internowano aż 10131 członków „Solidarności”, doszło do wielu strajków, podczas których wiele osób zostało rannych, a około 100 straciło życie.

Stan wojenny według słownika to stan wyjątkowy, podczas którego wojsko sprawuję faktyczną władzę w danym kraju, narażonym na zagrożenie zewnętrzne. Władze PRL usprawiedliwiały wprowadzenie stanu wojennego, możliwym najazdem Układu Warszawskiego na polską ziemię. Aby nie powtórzyć praskiej rzezi z 1968 r., wprowadzono w Polsce stan wyjątkowy, który jednak pochłonął podobną ilość ofiar (ponad 100 osób).

Prawdziwe przyczyny wprowadzenie stanu wojennego były nieco inne:

• pośrednią przyczyną była dramatyczna sytuacja gospodarcza: brak zaopatrzenia w sklepach, wprowadzenie kartek na żywność, zagrożenie bezpieczeństwa energetycznego
• bezpośrednią przyczyną było ogromne (aż 62%), rosnące poparcie dla Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, obawa przed strajkami i utratą władzy.

Konkretnymi, represyjnymi działaniami władzy były:

• wprowadzenie godziny policyjnej
• zlikwidowanie organizacji studenckich, artystycznych
• pacyfikowanie strajków
• internowanie działaczy opozycji
• zawieszenie nauki w szkołach i uczelniach wyższych
• wprowadzenie cenzury korespondencji
• wprowadzenie godziny policyjnej

Formy sprzeciwu ludności:

Ludność sprzeciwiała się przede wszystkim, strajkując – najgłośniejszym był strajk w kopalni „Wujek”, w której zginęło około 10 osób.